De goede verstaander heeft het al door: het was een seizoen van uitersten in de Reserve Zesde Klasse 13, dat uiteindelijk vervolmaakt kon worden door personele steun vanuit het tweede en de Onder-17. Tegelijkertijd zijn er genoeg redenen voor optimisme. Zo zijn tijdens de seizoensafsluitende barbecue liefst vier versterkingen aangekondigd en schijnt het technisch hart zich momenteel nog verder te roeren op de transfermarkt.
Het begon allemaal donderdag 14 september. Diep in de binnenlanden werd de strijd aangebonden met Friese Boys, met De Sweach onze tegenstander in de poulefase van het bekertoernooi. Inderdaad de kortste weg naar Europa, maar binnen de selectie was vooraf al besloten dat onze focus dit seizoen vooral op de competitie moest liggen. Om de uitschakeling werd dan ook geen traan gelaten.
Het besluit om de focus op de prestigieuze Reserve Zesde Klasse 13 te leggen bleek een wijze. Al vroeg in het seizoen bleek de tegenstand van een bijzonder hoog niveau. In dat geval maken details het verschil en zo eindigde het eerste competitieduel (FC Burgum-uit) in een 1-0 nederlaag.
Daarna volgde een fase van pieken en dalen, maar ook van loutering en groei. Zo werd er getriomfeerd over Leeuwarder Zwaluwen en Drogeham, wat gezien hun uiteindelijke klasseringen absolute topprestaties mogen worden genoemd. Minpunten in die fase waren: de thuisnederlaag tegen Hardegarijp en de geur van de scheenbeschermers van onze onmisbare roerganger/rechtsback/linksbuiten Sido Scholten. Desalniettemin bleef de stemming positief en werd zijn contract tussentijds opengebroken en met nog eens vier seizoenen verlengd. Of er sprake was van een oorzakelijk verband is nooit duidelijk geworden, maar kort erna besloot Rutger Bosch de overstap naar het tweede te maken. Ondanks deze mentale dreun werd op It Protternest een zwaarbevochten zege op Noordbergum geboekt. Ook benoemenswaardig was de heroïsche 0-2 triomf op bezoek bij Jistrum, die de opmaat vormde naar een ongekende keepersstrijd binnen het derde. Hoewel we inmiddels vrijwel wekelijks veldspelers tekortkwamen, leken we met Kees Koster, Freerk Schriemer en Johan Terpstra inmiddels drie formidabele doelmannen te hebben.
Leek, want de eerstvolgende wedstrijd met Kees onder de lat resulteerde in een 9-1 nederlaag bij Zwaluwen. Daarbij moet gezegd dat het vroegtijdig uitvallen van Jaap de Vries een enorme klap was voor de ploeg, die we helaas niet meer te boven kwamen. Het was een symbolische middag voor een suboptimale fase van het seizoen, wat eind januari uitmondde in een crisis, toen het uitduel met Birdaard moest worden afgebeld vanwege personele tekorten.
Wrijving geeft vaak glans, zoals ook nu. Het derde herrees als een fenix uit de as en met een volwaardige selectie werd een week later de strijd aangebonden tegen Bergum. Een duel dat in een nederlaag resulteerde, maar door een legendarische woordenwisseling van Sander de Vries met een Bergum-speler die rood had gekregen toch zeker als een morele overwinning voelde.
Vervolgens brak een fase van het seizoen aan die we het beste kunnen typeren onder de noemer overmacht. Wat als de scheidsrechter uit bij Broekster Boys de buitenspelregel had gekend? Wat als onze onvermoeibare aanjager Feike de Vries niet was uitgevallen op de kunstsprieten in Hardegarijp? Wat als Blija-uit geleid was door een scheidsrechter in plaats van een supporter? Het waren zaken die buiten onze macht lagen, maar een grote stempel drukten op ons presteren gedurende de eerste twee helften van een aantal wedstrijden. Maar we lieten ons niet kisten en pakten tussendoor een glansrijke overwinning op Jistrum. Deze zege viel geheel op het conto te schrijven van gelegenheidscoach Danny Kolkman, die de aangeslagen ploeg wist te raken en een winnende tactiek uitdokterde.
Mede door deze triomf behielden we ook aansluiting bij de middenmoot van de ranglijst, uiteindelijk leidend tot een tiende plaats. Hoewel deze eindklassering niet conform de vooraf uitgesproken doelstelling (linkerrijtje) is, zijn er de nodige verzachtende omstandigheden te noemen.
Maar aangezien in topsport geen excuses gelden, zullen we dat niet doen.
Tot slot de winnaars van de Awardsceremonie van Rijperkerk 3
Topscorer: Stefan Jeurink (zeven goals in slechts zes wedstrijden)
Goal van het Jaar: Joute van der Meulen (Broekster Boys-uit, prachtige lob over de keeper)
Johan Abma-award: Jentsje en Murk Vogel (Meeste gespeelde duels)
Xabi Alonso-award: Roelof Abbring (hoogste passzuiverheid)
Eigen doelpunt van het Jaar: Sido Scholten (Blija-uit, overtuigend een voorzet afgerond in het verkeerde doel)
Misser van het Jaar: Rutger Bosch (Broekster Boys-uit, schot voor leeg doel naast)
Zijwindbokaal: Appie de Boer (Blija-uit, voorzet met dank aan windkracht 8 over de keeper in de kruising)
Vader-zoon-award: Yuri en Yesper de Groot (voor het eerst gezamenlijk op het veld tegen Broekster Boys)
Mooiste afgekeurde goal: Reon Boeringa (Stiens-thuis, lob van 25 meter)
Alleskunner van het Jaar: Feike de Vries (op alles posities gespeeld behalve doelman)
De kegel van het jaar: Freerk Schriemer (VIOD-thuis, toelichting overbodig)
Man van glas bokaal: Alfred de Jager (Tegen Hardegarijp binnen vijf minuten in- en uitgevallen)
Schietschijf-trofee: Johan Terpstra (Tegen Hardegarijp vijf zekere doelpunten voorkomen, om uiteindelijk toch met 5-3 te verliezen)
Assist van het jaar: Sido Scholten (Luka Modric-achtige steekpass op Reon in Drogeham)
Fair Play-award: Sietse-Jan Smidstra (Ging thuis tegen Stiens vrijwillig tien minuten naar de kant, om de aantallen gelijk te houden)
De één-op-één trofee: RJ Riedstra (slechts twee duels gespeeld, maar ook twee keer gescoord)
Silvester van der Water-bokaal: Ruben Bosma (de hoge verwachtingen ten tijde van zijn komst niet waargemaakt)
Transfersurprise van het Jaar: Henk Franssen (buiten de transferwindow om aangetrokken en thuis tegen Stiens gedebuteerd)
Teamplayer van het Jaar: Danny Kolkman (een week na de geboorte van zijn dochter weer klaar om te vlammen)
Tot volgend seizoen!
